หน้าเว็บ

วันเสาร์ที่ 5 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554

ลัดดา ใครทำชีวิตเธอพัง ! ตอนที่ 5

ความเดิมตอนที่แล้ว  ลัดดาออกจากบ้านที่เธออยู่กับแม่ และพ่อเลี้ยง  เธอไปถึงสถานีขนส่งแล้ว เธอกำลังจะได้กลับบ้านแล้ว
                        6 โมงเช้าพอดี เมื่อเธอมองนาฬิกา  ที่สถานีขนส่ง   เธอกวาดสายตามองหาช่องสถานีที่จะทำให้เธอได้กลับบ้าน   เมื่อเจอแล้วเธอจึงมุ่งหน้าตรงไปเพื่อไปซื้อตั๋วรถกลับบ้าน  เธอรีบเดินจนไม่ได้มองผู้หญิงที่เดินมาอีกทั้ง  จึงชนเข้าอย่างจัง   ผู้หญิงคนนี้ผิวสองสี รูปร่างอวบ  แลดูภูมิฐาน  น่าจะอายุประมาณสัก  30  ปี  ลัดดากล่าวขอโทษและจะรีบตรงไปซื้อตั๋ว  แต่ผู้หญิงคนนี้ ทักเธอไว้ก่อน  เธอชวนลัดดาคุยอยู่พักใหญ่  ทำให้ลัดดาตัดสินใจไปกับผู้หญิงคนนี้  เธอชื่อพี่เพ็ญ  พี่เพ็ญบอกกับลัดดาว่า  เธอเป็นเจ้าของโรงงานทำรองเท้า  โรงงานของเธออยู่ทางใต้   ทำรองเท้าส่งมาขายที่กรุงเทพ   กำลังต้องการพนักงานจำนวนมาก เพราะต้องเร่งทำรองเท้าส่งออกต่างประเทศด้วย  รายได้ดี  ลัดดาต้องการกลับบ้านเพื่อไปหาพ่อ  พี่เพ็ญชักชวนให้ลัดดาไปทำงานด้วย  และบอกกับลัดดาว่า  ให้ไปทำงานก่อน  พอทำงานได้เงินมาเยอะๆ   ก็ไปเรียนต่อ  แถมจะได้มีเงินไว้ให้พ่อด้วย  ไว้ซื้อเสื้อผ้าสวยๆ  ลัดดาเกิดความสนใจเป็นอย่างมาก  จึงเชื่อพี่เพ็ญและตัดสินใจตามพี่เพ็ญไปทำงานที่โรงงานทำรองเท้า 
                        พี่เพ็ญพาเธอขึ้นรถตู้ที่จอดไว้ใกล้ๆ  ในรถตู้เธอยังพบเด็กผู้หญิง และเด็กผู้ชายอีกหลายคน   เธอรู้สึกตื่นเต้นและดีใจที่จะได้ทำงาน    เธอหลับๆตื่นๆ  อยู่บนรถตู้หลายรอบ  พักทานข้าวรอบกลางวัน  และรอบเย็น   ในความคิดของลัดดา  พี่เพ็ญดูใจดีมาก  เธอเลี้ยงข้าวเด็กที่อยู่ในรถทุกคน   หลังจากที่แวะทานข้าวรอบเย็นแล้ว  เธอมองนาฬิกาที่ร้านค้า  4  โมงเย็นแล้ว  เธอรู้สึกเมื่อยตัวเมื่อต้องนั่งอยู่ในรถเป็นเวลานาน  แล้วยังต้องนั่งต่อไปอีกไม่รู้กี่โมงจึงจะถึง   เมื่อเธอกลับขึ้นรถเธอก็หลับด้วยความอ่อนเพลีย  ผ่านไป 2 ชั่วโมง  เมื่อรถจอดสนิทเธอจึงตื่น  พี่เพ็ญเรียกเด็กๆ ทุกคนให้ตื่นและให้ลูกน้องที่ออกมารับ  พาไปหาที่พักให้   พี่เพ็ญให้พวกเธอพักกัน  ห้องละ  2  คน   และบอกว่าให้หลับให้สบายและ  พรุ่งนี้เช้าค่อยเริ่มงานกัน  ลัดดาเดินตามลูกน้องของพี่เพ็ญไป   เธอได้พักกับเด็กผู้หญิงอีกคนหนึ่งผิวคล้ำ ตัวเล็กกว่าเธอเล็กน้อย  เธอชื่อแมวเป็นเด็กโคราช  อายุมากกว่าเธอ  2  ปี  เมื่อลัดดาและแมวได้เข้าห้องก็อาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า  และนอนคุยกันจนผล็อยหลับไป
                        เช้าวันรุ่งขึ้น  เธอถูกปลุกขึ้นด้วยเสียงตะโกนของหัวหน้างาน  ปลุกพนักงานใหม่ทุกคนให้ไปที่ห้องรวมพนักงาน    เมื่อลัดดาออกมาจากห้องเธอจึงได้เห็นโรงงานชัดๆ  เธอพบว่าโรงงานนี้มีพนักงานเดินกันไปมาอย่างเร่งรีบในช่วงเช้าเพื่อเข้าไปในโรงงาน  ซึ่งเธอก็เดินตามเข้าไป  ที่นั่นเธอพบคนจำนวนมากทั้งชายและหญิง  หลายสิบคนสวมเสื้อฟอร์มเหมือนกัน  เธอจึงได้เจอกับพี่เพ็ญที่นี่อีก   เธอแจกแจงงานให้พวกเราฟัง   ลัดดาและแมวได้ทำในแผนกตัดเย็บ   ลัดดากระตือรือร้นและสนใจในงานที่เธอได้รับมากเธอตั้งใจทำงานทุกวัน   และรับเงินเดือนเป็นเดือนแรก  ลัดดามีความสุขกับเงินก้อนแรกที่เธอได้รับ เธอหมดเงินไปกับการซื้อข้าวของมากมาย  ทั้งเสื้อผ้า   เครื่องสำอาง   และของกินของใช้ต่างๆ  มากมาย  จนเธอลืมความฝันของเธอไป  เธอลืมไปเธออยากกลับบ้าน  ลืมไปว่าเธออยากเรียนต่อ   เธอรู้สึกสนุกกับการทำงาน   รู้สึกมีความสุขกับเงินที่เธอมี   เธอจึงลืมเรื่องที่จะกลับบ้านไปเลย
                        เธอทำงานอยู่ที่โรงงานนี้เป็นเวลาหลายเดือนแล้ว  จนเธอจำไม่ได้ว่าอยู่มานานแค่ไหน   ลัดดาเป็นเริ่มโตเป็นสาวเต็มที่  ตอนนี้เธออายุ  14  ปีแล้ว  ด้วยความที่เธอต้องทำงานอยู่ในโรงงานและไม่ได้ออกไปไหนเลย  เธอจึงมีความสุขกับการแต่งตัวออกไปทำงานทุกวัน  จึงมีผู้ชายในโรงงานมาสนใจเธอเยอะ  เธอจึงรู้สึกว่าเธอมีความสุขที่มีคนมารุมล้อมชอบเธอและมองเธอ   เมื่อมีคนมาคุยกับเธอ เธอก็คุยด้วยกับทุกคน  แต่มีคนหนึ่งที่ลัดดารู้สึกว่าชอบ  เธอจึงคุยกับคนนี้เป็นพิเศษ  เขาชื่อพี่แมน   พี่แมนก็เป็นอีกคนหนึ่งที่สนใจในตัวลัดดา  พี่แมนเป็นหัวหน้าฝ่ายผลิตของโรงงาน  เขาจึงมีลูกน้องเดินตามอยู่ด้วยหลายคน   ลัดดาสนใจพี่แมน และคิดว่าถ้าเธอได้เป็นแฟนกับพี่แมนคงจะเท่ห์  เพราะได้เป็นแฟนกับหัวหน้าฝ่ายผลิตของโรงงานที่มีแต่ผู้หญิงในโรงงานแอบชอบ  และจะได้มีแต่คนอิจฉาเธอ   ลัดดาคบกับพี่แมนไม่นาน  ก็เผลอตัวเผลอใจได้เสียกับพี่แมน      แต่ก็คบกันได้ไม่นาน  เพราะพี่แมนเป็นผู้ชายเจ้าชู้  เขายังคงชอบมองและพูดคุยกับผู้หญิงคนอื่นด้วย   ส่วนลัดดาเองแม้จะหึงพี่แมน  แต่ด้วยความที่เธอเป็นเด็ก   และคนในโรงงานเอง  แม้จะรู้ว่าลัดดาเป็นเมียของพี่แมน  ก็ยังสนใจและชอบพูดจาจีบเธออยู่เรื่อยๆ   ไม่นานนักเธอกับพี่แมนก็ต้องเลิกกันเพราะต่างคนต่างก็มีคนอื่น       ลัดดาจึงไปคบกับลูกน้องของพี่แมน   และก็ยอมเสียตัวให้เขาไปด้วยความหลง ความใคร่   ชื่อเสียงของลัดดา    มีแต่ในทางลบ    แต่เธอก็ขยันทำงาน  เธอไม่เคยขาดงานเลยแม้แต่ครั้งเดียว   เพราะเธอเองต้องการเงินมาเพื่อตอบสนองความต้องการของเธออยู่ร่ำไป   ลัดดาทำงานอยู่ที่โรงงานนี้   และเธอก็ยังคงมีความสุขกับการคบกับคนนั้นคนนี้  โดยที่เธอไม่เคยรู้เลยว่าความรู้สึก  “รัก”  จริงๆ ของเธอคืออะไร    เธอลืมทุกสิ่งทุกอย่างที่บ้านไปแล้ว   เธอลืมพ่อของเธอไปสนิทเลย   กว่าเธอจะนึกจำขึ้นมาได้นี่ก็เข้าปีที่  5 เข้าไปแล้ว  
                        วันหนึ่งขณะที่เธอกำลังทำงานอยู่นั้น  มีคนมาแจ้งเธอว่ามีโทรศัพท์ถึงเธอ เมื่อเธอได้รับสายดังกล่าว  เธอก็ตกใจ  ทำโทรศัพท์ตก  และรีบวิ่งออกจากโรงงานกลับไปเก็บเสื้อผ้าที่ห้อง   ไปลาพี่เพ็ญ  และรีบไปขึ้นรถโดยสารทันที  โดยมีแฟนของเธอไปเป็นเพื่อนด้วย
                             ใคร !  โทรมาหาเธอ
                        เขาโทรมาว่าอย่างไร         
                   อะไร ! ทำให้เธอต้องรีบร้อนออกจากที่นี่ไป   
                   เธอกำลังจะไปไหน    และจะกลับมาอีกหรือไม่

                                                ติดตามตอนต่อไปค่ะ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

ผู้ติดตาม