หน้าเว็บ

วันศุกร์ที่ 4 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554

ลัดดา ใครทำชีวิตเธอพัง ! ตอนที่ 4

ความเดิมตอนที่แล้ว   ลัดดาเก็บหอมรอมริบเงินทุกบาททุกสตางค์ เพื่อที่จะได้ออกจากบ้านหลังนี้   แต่แล้วมีบางสิ่งที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้นกับเธอ  สิ่งที่ทำให้เธอตัดสินใจไม่กลับมาอีกตลอดกาล
                        วันนั้นแม่ของลัดดาบอกกับเธอว่า    ช่วงนี้แม่ต้องทำงานดึก  ต้องรีบทำงานให้เสร็จ  เพราะมีรายการสั่งสินค้าเป็นจำนวนมาก  จึงต้องกลับบ้านดึกทุกวัน   ให้ดูแลน้องให้ดีๆ  วันนั้นก็เป็นเหมือนวันปกติทั่วไปของลัดดา  เธอหาข้าวหาปลาให้น้องเสร็จ  เธอก็ออกไปหาเก็บของไปขาย  ตกเย็นเธอก็กลับมาดูน้องเหมือนเช่นเคย  แต่วันนี้นั้นแม่จะกลับดึก  ลัดดาเองไม่แน่ใจว่าแม่จะกลับดึกแค่ไหน  จึงไม่ได้รอเหมือนทุกวัน   เธอก็พาน้องเข้านอนตามปกติ  เป็นเวลาสี่ทุ่มกว่าแล้วเมื่อเธอดูนาฬิกา  เธอได้ยินเสียงดังมาจากด้านล่าง  คิดว่าแม่คงกลับมาแล้วเธอจึงลุกออกจากมุ้ง  และไปดู  ปรากฏว่าเป็นพ่อเลี้ยงของเธอกลับมา ด้วยสภาพที่เมากลับมาเหมือนทุกๆ วัน  เธอไม่ได้ใส่ใจ  จะกลับไปนอนต่อ  แต่พ่อเลี้ยงของเธอเรียกไว้  และขอให้เธอเอาน้ำดื่มมาให้หน่อย  เธอไม่อยากมีปัญหากับแม่  จึงทำตามที่พ่อเลี้ยงเธอสั่ง   เมื่อเธอเอาน้ำมาให้  พ่อเลี้ยงของเธอก็จับมือของเธอไว้   ลัดดาขัดขืนพยายามดึงมือกลับ  แต่พ่อของเธอกลับจับแน่นเข้าไปอีก และดึงเธอเข้าไปกอด  ลวนลามเธอ  เธอพยายามต่อสู้ดิ้นรนจนสุดกำลัง  แต่ไม่สามารถทัดทานกำลังของเขาไปได้   เธอถูกข่มขืน  จากพ่อเลี้ยงของเธอ   คนที่แม่ไว้ใจ  เขาขู่เธอไม่ให้บอกแม่  เขาบอกกับเธอว่า  ถ้าเธอบอกแม่  เขาจะบอกว่าเธอเป็นคนยั่วยวนเขา  และในตอนนั้นเขาก็กำลังเมา   ลัดดาหมดกำลัง  หมดสิ้นความหวัง  เธอเสียใจ  เธอรู้สึกเหมือนสูญเสียทุกอย่างๆ    หมดอาลัยตายอยากในชีวิต  ลัดดานึกอยากให้ตัวเองตายๆ ไปเสีย  แต่แล้วลัดดาก็นึกถึงพ่อ  เธอคิดถึงพ่อจับใจ   ลัดดาไม่รู้จะทำยังไง  เธอจึงคิดว่า ต้องอดทนเก็บเงินให้ได้มากกว่าเดิม  และรีบออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด  
                        เวลาผ่านไป 3 วัน ที่เธอต้องทนทุกข์ใจ  อยู่ที่บ้านหลังนี้ เพราะแม่กลับบ้านดึกทุกวัน  เธอกลัว  กลัวว่าพ่อเลี้ยงของเธอจะขืนใจเธออีก   เธอพยายามอย่างหนักที่จะเก็บเงินให้ได้มากๆ  จะได้ออกจากบ้านนี้ไปได้   แต่แล้วความหวังที่จะได้ออกจากบ้านหลังนี้ก็เลือนหายไป  แม่เจอเงินของเธอที่เธอเฝ้าเก็บไว้   แม่คิดว่าเธอขโมยเงินแม่   พ่อเลี้ยงบอกกับแม่อย่างนั้น  แม่เชื่อฟังชายคนนั้นทุกอย่าง   แม่เก็บเงินเธอไปหมดไม่เหลือไว้ให้เธอเลย  เธอรู้สึกอับจนหนทางกับสิ่งที่เกิดขึ้น    แต่เธอก็มุ่งมั่นตั้งใจเก็บเงินต่อไปจากที่เธอเก็บเศษขวดเศษกระดาษ มาขาย  ตอนนี้เธอเก็บผักมาขายด้วย  ได้เงินเยอะกว่าเดิม  เธอเปลี่ยนที่ซ่อนเงินใหม่ เพื่อที่แม่จะได้หาไม่เจอ    
                        ระยะหลัง  แม่กลับบ้านดึกทุกวัน  ดึกขึ้นเรื่อยๆ  แล้ววันที่ลัดดากลัวว่าจะเกิดขึ้นอีกมันก็เกิดขึ้น   พ่อเลี้ยงของเธอรู้ว่าแม่ต้องกลับบ้านดึกทุกวัน   เขากลับบ้านเร็วกว่าปกติ  ก็เพื่อข่มเหงลัดดาอีก  เธอก็พยายามต่อสู้ดิ้นรนกับเขาจนต้องเจ็บตัว  เป็นรอยฟกช้ำ  ตามเนื้อตัวและหน้าตา   เป็นแบบนี้ทุกวันในระยะหลังมานี้  จนสุดท้ายเมื่อความอดทนของเธอสิ้นสุดลง  เธอตัดสินใจว่าจะบอกแม่  ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม 
                        เป็นเวลากลางวันของวันหนึ่ง  พ่อเลี้ยงออกไปทำงานตามปกติ  แต่วันนั้นแม่ของเธออยู่บ้าน  เธอจึงตัดสินใจเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้แม่ของเธอฟัง   แม่ของเธอไม่เชื่อ และหาว่าเธอเรียกร้องความสนใจ  แม่คิดว่าเธอขี้เกียจเลี้ยงน้อง  แม่ดุด่าเธอ  และบอกกับเธอว่าแม่จะรอพ่อเลี้ยงกลับมาก่อน แล้วจะถามให้แน่ใจ   ลัดดาได้ยินดังนั้นก็เกิดความกลัว  เธอกลัวว่าพ่อเลี้ยง  จะทำร้ายเธออีก  เมื่อพ่อเลี้ยงกลับมา  แม่จึงถามถึงเรื่องที่ลัดดาเล่าทันที  พ่อเลี้ยงของเธอทำท่าโกรธจัด   หาว่าลัดดาเพ้อเจ้อ  เพราะเขากลับบ้านดึกทุกวัน  และน้องก็อยู่  จะไปทำอย่างนั้นได้ยังไง  เมื่อแม่ได้ฟังก็เชื่อสนิท  และด่าว่าลัดดา  อีกทั้งยังทุบตีลัดดา  เมื่อลัดดาหาว่าเขาโกหก  ลัดดาพลั้งปากว่าแม่ของเธอด้วยเช่นกัน   คืนนั้นลัดดาเอาแต่ร้องไห้คร่ำครวญในสิ่งที่เกิดขึ้น  เธอตัดสินใจแล้วเธอจะต้องหนีไปในคืนนี้  ลัดดารอจนทุกคนหลับหมด  เธอย่องเข้าไปในห้องของแม่   ขโมยเงินมาจำนวนหนึ่ง   เธอเก็บเสื้อผ้าที่มีติดตัวเพียง 4-5 ชิ้น ไปด้วย  เธอรอจนใกล้รุ่งสาง   ขณะที่แม่ของเธอยังไม่ตื่น  เธอรีบลุกขึ้นและออกจากบ้านไปโดยเร็ว  เธอรีบวิ่งไปตามถนน   จนเจอรถสองแถวคันหนึ่งที่มุ่งหน้าเข้าไปในเมืองเหมือนกัน   เธอจึงโบกรถเพื่อที่จะไปยังท่ารถ   เพื่อหาทางกลับบ้าน   เวลานี้หัวใจเธอพองโต  เธอคิดถึงพ่อจับใจ   เธอจะได้กลับไปหาพ่อแล้ว    เธอนั่งอยู่บนรถจนกระทั่งสว่างจึงถึงสถานีขนส่ง
                        เธอถึงสถานีขนส่งแล้ว                  แต่เธอไม่ได้กลับบ้าน
เธอไม่ได้ขึ้นรถทัวร์                      เธอหายไปไหนกัน
หรือเธอกลับไปที่เดิม                  หรือนั่นเป็นเพียงแค่ความฝัน
ติดตามอ่านตอนต่อไปนะคะ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

ผู้ติดตาม