หน้าเว็บ

วันพุธที่ 2 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554

ลัดดา ใครทำชีวิตเธอพัง ตอนที่ 3


ความเดิมตอนที่แล้ว  ลัดดาตื่นเต้นดีใจที่จะได้ไปอยู่กับแม่ โดยที่เธอไม่เคยรู้เลยว่าอะไรจะเกิดขึ้นเมื่อเธอไปกับแม่และชายแปลกหน้าที่มากับแม่ของเธอ
                        ระยะเวลาผ่านไปกว่า 2 ชั่วโมงที่เธอนั่งอยู่บนรถกับแม่ของเธอและชายแปลกหน้าคนนั้น  ลัดดาถามแม่ว่าชายคนนั้นเป็นใคร  แม่ได้บอกกับเธอว่าเขาเป็นแฟนใหม่ของแม่   เป็นพ่อเลี้ยงของเธอ   ในขณะนั้นเธอยังไม่เข้าใจ  แต่เธอก็ไม่ได้มีปฏิกิริยาใดๆ  ยังคงนั่งรถต่อไปอีกหนึ่งชั่วโมง   จนกระทั่งถึงหน้าบ้านหลังหนึ่ง  เป็นบ้านปูนชั้นเดียว  มีใต้ถุนบ้าน  เธอเห็นผู้หญิงคนหนึ่งเดินออกมาจากในบ้าน  พูดคุยบางอย่างกับแม่และเดินจากไป   เมื่อเธอเดินเข้าไปในบ้านจึงพบว่า   มีเด็กอยู่ในบ้าน  3  คน  คนโตอายุประมาณ  6  ขวบเป็นเด็กผู้หญิง  คนกลางอายุประมาณ  4  ขวบเป็นผู้ชาย  และคนสุดท้ายเป็นเด็กผู้หญิงอายุประมาณ   2  ขวบ    แม่บอกกับลัดดาว่า  ให้ลัดดาอยู่ช่วยเลี้ยงน้องให้แม่หน่อย  เพราะแม่ต้องออกไปทำงานกับพ่อเลี้ยง    ต้องออกไปแต่เช้ากว่าจะกลับก็ค่ำ   มีลัดดาอยู่ช่วย แม่ก็สบายใจ  ช่วยดูน้อง  ช่วยทำงานบ้าน    ลัดดารู้สึกงุนงงกับคำสั่งของแม่   เธอจึงถามแม่ถึงเรื่องเรียนต่อ   แม่ของเธอกลับพูดด้วยน้ำเสียงที่กึ่งโมโหว่า    ช่วยแม่เลี้ยงน้องไปก่อน  ลำพังหาเงินมากินมาใช้กันเองยังยากเย็น  จะให้เอาเงินที่ไหนให้แกเรียน    ลัดดารู้สึกเหมือนโลกทั้งโลกมืดสนิท  เหมือนใครมากดสวิทช์ปิดความใฝ่ฝันของเธอ  ที่อยากจะได้เรียนต่อสูงๆ  ได้มีงานทำดีๆ  แม่ทำแบบนี้กับเธอได้ยังไง   แม่โกหก  แม่ผิดสัญญา   แล้วเธอจะทำยังไง  เธอไม่มีความรู้  เธอไม่มีเงิน   ณ  ตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนตัวคนเดียว  เธออยากกลับบ้าน  เธอคิดถึงพ่อ  แต่จะทำยังไง  ในเมื่อแม่ไม่มีทางให้เธอกลับไปแน่นอน    
                        เวลาผ่านไป  1  เดือน  เหมือนผ่านไป  1  ปี  ลัดดาไม่มีความสุข เธออยากกลับบ้าน  เธออยากเรียนต่อ  เธอคิดถึงพ่อ  คิดถึงดาริน  และคิดถึงบ้านของป้าฤดี  ที่เลี้ยงดูเธอดียังกับเธอเป็นลูกอีกคน  ลัดดาเฝ้าแต่คิดเสียใจ ที่เธอตัดสินใจผิด  เธอคิดว่าแม่คงไม่ได้รักเธอจริงๆ  แค่ให้เธอมาเลี้ยงน้องให้เท่านั้น  ความคิดของลัดดาก็เหมือนความคิดของเด็ก  10  ขวบทั่วๆ  ไปเธออยากได้ไปเที่ยว  อยากจะได้เล่นเหมือนคนอื่นๆ  แต่เธอต้องทำงานบ้าน ต้องเลี้ยงน้อง เธออดทนอยู่เพื่อที่จะหาทางกลับบ้าน  เธอคิดแบบนี้ทุกวัน  ทุกเดือน  จนกระทั่งเวลาผ่านไป  2  ปีที่เธออยู่ที่นี่   ลัดดาเป็นเด็กผู้หญิงรูปร่างอวบ ผิวขาว  เมื่อเธอเริ่มโตเป็นสาว จึงดูโตกว่าเด็กในรุ่นเดียวกัน   ทุกๆวัน  เมื่อแม่กับพ่อเลี้ยงของเธอไปทำงาน  เธอจะให้น้องคนโต เลี้ยงน้องและเธอจะออกไปเก็บเศษขวด  เศษกระดาษเอามาขาย  เก็บหอมรอมริบแบบนี้ทุกวัน  เธอคิดว่าสักวันหนึ่งเธอจะกลับไปหาพ่อ  เธอจะไปหางานทำและอยู่กับพ่อ  จึงอดทนเก็บเงินทีละเล็กทีละน้อยทุกๆวัน  แต่แล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นในคืนหนึ่งนั้น   
            อะไรกันเกิดขึ้นกับเธอ !             
          อะไรทำให้เธอตัดสินใจได้ 
          อะไรทำให้เธอหายตัวออกไปจากบ้านหลังนี้โดยไม่มีทางกลับมา
          เธอตั้งใจไปจริงๆ  อยู่แล้วนี่  !
แต่เหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นที่ทำให้เธอ ต้องจากไปเร็วขึ้น
          ห้ามพลาดอ่านตอนต่อไปนะคะ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

ผู้ติดตาม